Thursday, August 27, 2009

Ψάχνοντας αφορμή για οινογευσία…

Κάποιοι έφεραν από τις διαποπές τους σπάνια τυριά της Νάξου και του Ταϋγέτου... κάποιοι άλλοι είχαν στην κάβα τους για χρόνια κρασιά που ασφυκτιούσαν στο μπουκάλι τους... ένα καινούργιο σπίτι στα βόρεια... μία ανδρική τετράδα ευαίσθητη σε τέτοιες προκλήσεις...
Ε, δεν ήθελε τίποτε άλλο για να οργανωθεί η βραδιά την Τρίτη!
Το μενού είχε σταλθεί με mail και φάνταζε εξαιρετικό.
Φτάνοντας, το ριζότο μπήκε στη φωτιά.

Για αρχή και για το καλωσόρισμα, ανοίξαμε ένα αφρώδες. Μία Ισπανική Cava. Την Reserva Real τουFreixenet.

Ξεκινήσαμε το δείπνο μας με μία κρύα σούπα με αγγούρι, γιαούρτι και δυόσμο. Η τελική πινελιά με το αρωματισμένο με βότανα ελαιόλαδο και τα σοταρισμένα κουκουνάρια, έδωσε ένα εξαιρετικό πιάτο τόσο γευστικά όσο και εμφανισιακά.
Στη συνέχεια σερβιρίστηκε το χυλωμένο ριζότο.
Υπήρχε και μία σαλάτα με ρόκα και μία σως που φαινόταν καλή, αλλά είπαμε κυρίως ανδροπαρέα και χωρίς όρεξη για βοσκή. Οι γυναίκες την τίμησαν πάντως.
Μέχρι εδώ πίναμε μία διλογία Sauvignon Blanc με μάχη Ιταλίας - Αυστραλίας.
PEPERO του 2008 από το Piemonte το Ιταλικό (ιδιαίτερα αρωματικό) και SHAW & SMITH (2008) το Αυστραλιανό, το οποίο επικράτησε της μάχης.
Από εδώ και πέρα άρχισε η κυρίως βραδιά. Και στα φαγητά, αλλά και στα κόκκινα που σφάχτηκαν!
Υπήρχε ένα εξαιρετικό χουνγκιάρ μπεγεντί (μοσχαράκι με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας) από συνταγή γνωστού Τούρκου Σεφ. (Λάτρης της πόλης ο Σταύρος, δεν ήταν δυνατό να μην έχει κάτι τέτοιο).
Υπήρχαν και ψητά στα κάρβουνα, τα οποία δυστυχώς δεν φωτογραφήθηκαν.Ένα πολύ νόστιμο λουκάνικο και εξαιρετικά ψημένες μπριζόλες. Τι μπριζόλες; Χοντρές μοσχαρίσιες! (Γιατί υπάρχουν και άλλλες;)
Είχαμε και τα τυριά της Νάξου και 3 διαφορετικές σφέλλες από τον Ταϋγετο, όπως και λαλάγγια.
Τι ανοίξαμε;
ΝΑΟΥΣΑΙΑ του Φουντή του 1996! 13 χρονών Ξινόμαυρο!!! Είχε μπει σε καράφα από την ώρα που φτάσαμε. (Καλά η συγκεκριμένη 4αδα δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε Ξινόμαυρο στο τραπέζι της). Εντυπώσεις; Εξαιρετικές. Στρογγυλεμένες οι τανίνες με τα χρόνια, έντονο το άρωμα της τομάτας.

Τι άλλο ανοίξαμε; QUINTA DO COTTO 2001 (DOURO)
ΜΙΚΡΟΚΛΙΜΑ Παπαϊωάννου (Αγιωργίτικο Νεμέα) του 2001!, του οποίου ο φελλός μας φόβισε όταν τον ανοίξαμε, αλλά τελικά μια χαρά ήταν.
Για επιδόρπιο είχαμε χειροποίητη Πάστα Φλώρα από τον Παναγιώτη, (μέχρι και η μαρμελάδα ήταν χειροποίητη), με παγωτό κακάο ή καϊμάκι από τον Βάρσο.
Εδώ ανοίχτηκε ένα γλυκό που αρέσει σε όλους μας. Το ΗΛΙΑΣΤΟ Σιάτιστας από το οινοποιείο 2 Φίλοι, για το οποίο κάποια στιγμή χρωστάω ένα post μιας και το είχα επισκεφτεί σε ένα από τα ταξίδια μου στα βόρεια. Από τότε είχε έρθει και το κρασί.
Ωραία η παρέα, εξαιρετικό το μενού και ακόμη καλύτερα τα κρασιά.
Αν το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν διαφορετικό, υπήρχε και μία εξαιρετική έκπληξη που θα άνοιγε, αλλά δεν...
Όταν ο Σταύρος και ο Παναγιώτης μου δώσουν τις συνταγές θα τις βάλω σε ξεχωριστά post.

14 comments:

Juanita La Quejica said...

ΤΕΛΕΙΑ! ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!
(Εδώ πάντως το αποτέλεσμα μας το ανακοίνωναν αρκετές μέρες πριν, είχαν λυσσάξει, χιχι!)

Gianni said...

Ε, μην νομίζεις. Και εδώ γνωστό ήταν, γιαυτό και υπήρχε η έκπληξη.

TeLeGourmet said...

Την άλλη φορά πρέπει να επιλέξουμε πιο "σιγουράκι" ματς, π.χ. Εθνική μπάσκετ στον τελικό του Eurobasket ή Chelsea στον τελικό του Champions League, γιατί η προσφορά της έκπληξης εξακολουθεί να ισχύει...

Penelope said...

Εγώ πολλά από κρασιά δεν ξέρω (γνωστό αυτό άλλωστε) αλλό τα τυράκια Νάξου και τις σφέλες, τα ζήλεψα... τι να λέμε τώρα!

Φιλιά και καλά να περνάτε πάντα φίλε μας.

eirini said...

Τί μας έκανες τώρα! Πολύ το ζήλεψα το τραπέζι σας φίλε... ιδίως το ξινόμαυρο και τα τυριά της Νάξου! Τέτοια τραπέζια έχετε κάθε φορά; Πολύ τυχερές οι γυναίκες σας! χαχα...

Καλημέρα! Φιλιά!

Gianni said...

@ Ted pάλι Ισπανούς φοβάμαι, στο μπάσκετ αυτή τη φορά.
Ο τελικός του CL αργεί, κάτι θα βρούμε σίγουρα!

@ Lope αν τα δοκίμαζες αυτά που ανοίξαμε ίσως τα προτιμούσες από τα τυριά.

@ Ειρήνη μου αν διαβάσεις το άρθρο του φίλου Θόδωρου (που γράφτηκε και με την ευκαιρία αυτού του δείπνου)εδώ: http://www.telegourmet.org/
σε αυτό ακριβώς αναφέρεται. Πως πρέπει να είναι περήφανες!
Φιλιά στα Βόρεια!

TeLeGourmet said...

Βρε Γιάννη, δοκιμάσαμε τόσα ωραία και αρκετά αλμυρά τυριά - ξέρεις τι συνειδητοποίησα (κατόπιν εορτής) ότι ξεχάσαμε; Το ζελέ κρασιού και τις μαρμελάδες και τα κονφι (κρεμμύδι, αχλάδι, δαμάσκηνο) από την Τοσκάνη! Τι παράλειψη κι αυτή! Να' χουμε το νου μας την άλλη φορά μην την ξανακάνουμε!...

Unknown said...

Καλά, άμα έχεις ακόμη κονφί και μαρμελάδες από Τοσκάνη να πάω να πάρω και άλλα τυριά (έχει μείνει και μισό κεφάλι ναξιώτικο...)

Gianni said...

Σταύρο μην λες μεγάλα λόγια!
Σήμερα κοίταζα το ντουλάπι μου και είδα πως και εγώ έχω!
Έχω δώσει παραγγελία για μπριζόλες, λέω να κάνω πρώτα και ένα προγραμματισμένο ταξιδάκι στα βόρεια να φέρω μανούρι Βλάστης και στη συνέχεια να σας φέρω στα νότια…

TeLeGourmet said...

Μπα σε καλό σας, σταματήστε και οι δύο σας, ο ένας με τα τυριά και ο άλλος με τις μπριζόλες! Θα με αναγκάσετε να φέρω κανένα magnum Flacianello την επόμενη φορά! Αυτό θέλετε; (με ύφος "τραβάτε με κι ας κλαίω...) ;-)

Gianni said...

magnum Flacianello;
Να κοιτάξω αλλά και από αυτό νομίζω πως έχουμε!!!
Κάτι άλλο;

Unknown said...

@Gianni: το μανούρι βλάστης με μπαλσάμικο στου Θωμά στο Σκλήθρο το έχεις δοκιμάσει ποτέ; άπαικτο!
Πότε θα ανέβεις πάνω; Παίζει να είμαι και εγώ και θέλω διεύθυνση για προμήθεια μανουριού.

@Ted: άμα είναι να θυσιάσεις το magnum Flacianello βάζω αργεντίνικο tenderloin...

Gianni said...

@ Σταύρο την ερχόμενη εβδομάδα. Θα ξέρω την Τετάρτη. Θα σε πάρω.

@ Ted μάλλον έχει χρόνια μπροστά του το δικό μου. Το βλέπω να ανοίγει "στο πάρτυ με τον καρδιολόγο"!

TeLeGourmet said...

@Gianni: Έχετε, αλλά όχι τις χρονιές που έχω εγώ... ;-) Πάντως μην αγχώνεσαι για το πάρτυ με τον καρδιολόγο, θα υπάρχει άφθονο στοκ, δε νομίζω να στεγνώσουμε...

@Stavros: Το να ανοίξω ένα από τα πιο αγαπημένα μου magnum με εκλεκτή παρέα και εκλεκτό φαγητό είναι ευχαρίστηση - δεν είναι θυσία, παρά μόνο με την μυθολογική, τη Διονυσιακή έννοια... (που κι αυτό ταιριάζει βεβαίως...)