Monday, July 14, 2008

Ένας χρόνος χωρίς τον Δημήτρη…

Γνωριστήκαμε τον Οκτώβριο του ’90, όταν προσελήφθηκα στην SERVIER.
Τότε ήταν ο καλός και έμπειρος συνάδερφος, Μεσσήνιος και αυτός αλλά έμενε Πάτρα, που μοιραζόμαστε τον στόχο της Δυτικής Πελοποννήσου.
Στη συνέχεια έγινε ο προϊστάμενος, ο μέντορας, ο διευθυντής.
Πάνω από όλα όμως, έγινε ο φίλος, ο αδερφός…
Μοιραστήκαμε πολλές χαρές, λίγες λύπες, αρκετές αγωνίες, άπειρα γέλια. Δεν κρατούσαμε μυστικά μεταξύ μας, ούτε επαγγελματικά, ούτε προσωπικά.
Πραγματοποιήσαμε μαζί πολλά όνειρα και κάναμε απίστευτα ταξίδια σε όλη την υφήλιο!
Πάντα δούλευε πολλές ώρες και υπό πίεση. Τον τελευταίο καιρό όμως είχε απίστευτο άγχος. Δεν τον είχα δει ξανά έτσι.
Ήθελε πάντα να κάνει κάτι δικό του, αλλά δεν πρόφθασε…

Θυμάμαι το τηλέφωνο του Σωτήρη, πέρυσι Σάββατο πρωί 14 Ιουλίου, όταν έκανα μετακόμιση. Με το που μου μίλησε κατάλαβα από τη φωνή του πως κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει.
- Δεν θα πιστέψεις ποιος πέθανε… Ανακοπή…
Πραγματικά έκανα ώρες να το πιστέψω… Ή μήπως μέρες;

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος… Δεν σταμάτησε να έρχεται στον ύπνο μου…
Στο έλεγα πάντα ρε φίλε… Δεν άξιζε…
Καλή αντάμωση ρε Μήτσο…

Saturday, July 12, 2008

Πρώτο post από Κορώνη!

Αυτό είναι το πρώτο post που ανεβάζω από την Κορώνη, μιας και όλα τα προηγούμενα ανέβηκαν από Αθήνα.
Δεν είναι ευχάριστος ο λόγος που με έφερε αυτή τη φορά στην πατρίδα.

Παρ’ όλα αυτά τόσο το βράδυ της Παρασκευής που έφτασα,



όσο και σήμερα Σάββατο, χαλάρωσα στο μπαλκόνι του σπιτιού απολαμβάνοντας την θέα…


Πήγα και στο κτήμα μιας και το αφεντικό, μετά την επέμβαση στο μάτι, πρέπει να προσέχει.

Μάζεψα και τα αυγά της ημέρας! Τα περιμένουν στην Αθήνα...
Σε λίγο θα πάω και για μπάνιο. (Ζάγκα φυσικά!)
Δυστυχώς αύριο Κυριακή, θα φύγω πολύ πρωί…