Πριν λίγο καιρό, σε ένα από τα ταξίδια μου στην Δυτική Μακεδονία, με βρήκαν οι Άνθρωποι του Αρκτούρου και μου ζήτησαν μια προσφορά για να τους βοηθήσουμε να πιστοποιηθούν. Αποφασίσαμε να το κάνουμε δωρεάν στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Ακόμη θυμάμαι την έκπληξη όλων μας στα γραφεία της εταιρείας μας, όταν μας έστειλαν μερικά καλόγουστα δωράκια με το λογότυπο του Αρκτούρου αλλά και απόφασή τους, με την οποία η εταιρεία μας υιοθέτησε για έναν χρόνο μία αρκούδα! Μας σκλάβωσαν πραγματικά.
Το έργο έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ήταν η δική μου σειρά να πάω στο χωρίο Αετός όπου βρίσκεται το στρατηγείο του Αρκτούρου.
Ο Αντώνης με πήρε το πρωί από το ξενοδοχείο και στο δρόμο έριξε την πρόταση: Πάμε και στο Νυμφαίο να δεις τις αρκούδες και το περίπτερό μας εκεί; Φυσικά δέχτηκα με χαρά.
Στο Νυμφαίο είχα ξαναπάει αλλά επειδή ήταν χειμώνας δεν είχα δει τις αρκούδες που τότε ήταν σε χειμερία νάρκη.
Η ομίχλη ήταν εμφανής όσο ανεβαίναμε…
Ακόμη θυμάμαι την έκπληξη όλων μας στα γραφεία της εταιρείας μας, όταν μας έστειλαν μερικά καλόγουστα δωράκια με το λογότυπο του Αρκτούρου αλλά και απόφασή τους, με την οποία η εταιρεία μας υιοθέτησε για έναν χρόνο μία αρκούδα! Μας σκλάβωσαν πραγματικά.
Το έργο έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ήταν η δική μου σειρά να πάω στο χωρίο Αετός όπου βρίσκεται το στρατηγείο του Αρκτούρου.
Ο Αντώνης με πήρε το πρωί από το ξενοδοχείο και στο δρόμο έριξε την πρόταση: Πάμε και στο Νυμφαίο να δεις τις αρκούδες και το περίπτερό μας εκεί; Φυσικά δέχτηκα με χαρά.
Στο Νυμφαίο είχα ξαναπάει αλλά επειδή ήταν χειμώνας δεν είχα δει τις αρκούδες που τότε ήταν σε χειμερία νάρκη.
Η ομίχλη ήταν εμφανής όσο ανεβαίναμε…
Το μονοπάτι προς το περίπτερο εκπληκτικό!
Τα παιδιά εκεί πολύ φιλόξενα.Μου έδειξαν ακόμη και πως παρακολουθούν με κάμερες το καταφύγιο.
Πήγαμε και στο χώρο των 50 στρεμμάτων που είναι οι αρκούδες.
Πέτυχα μάλιστα και κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Μία αρκούδα ελεύθερη, από αυτές που ζουν δίπλα στο βουνό, είχε σπάσει την νύχτα την ξύλινη περίφραξη, γιατί προφανώς είχε μυριστεί τα μήλα που είναι η τροφή των μέσα.
Ήμουν τυχερός, μιας και είχαν βγει για την πρωινή τους βόλτα.
Στη συνεχεια επιστρέψαμε στον Αετό.
Στην επόμενη φωτο φαίνονται οι αλυσίδες με τις οποίες κρατούσαν αιχμάλωτες τις αρκούδες. Παθαίνεις σοκ όταν τις δεις…
Δίπλα υπάρχει και το εκτροφείο του Ελληνικού ποιμενικού σκύλου, άλλη μία δραστηριότητα του Αρκτούρου, όπως και αυτή της προστασίας του Λύκου που είναι δίπλα.
Που να ήξερε ο Αντώνης πόσο με χαλάρωσε εκείνη την ημέρα… αλλά και αυτές οι εικόνες μαζί με την εκπληκτική φιλοξενία τους ξεπλήρωσε το έργο μας με το παραπάνω.Πριν πάρω τον δρόμο της επιστροφής, ψώνισα και τα δώρα μου από το περίπτερό τους τα οποία ενθουσίασαν τους παραλήπτες τους!
8 comments:
Επειδή ξέχασα να βάλω link στην ανάρτηση, για τον Αρκτούρο πιο πολλά εδώ:
http://www.arcturos.gr/gr
και καθημερινά νέα τους εδώ:
http://arcturos.wordpress.com
Πάλι κατάφερες να με κναεις να ζηλεψω....
Ατιμεεεεεεεε
:-))))
Σπάνιες εικόνες για μας, τα παιδιά της πόλης! Την επόμενη φορά θες παρεούλα;
Πολύ θα ήθελα να πάω εκεί μια μέρα!
@ akanonisti δεν είναι μακριά σου τώρα με την Εγνατία. Μια χαρά μονοήμερη...
@ Jua ετοιμάζεται ένα ταξιδάκι μεφίλους σε εκείνα τα μέρη (δεν θα έχει όμως Νυμφαίο μέσα, θα έχει όμως οινοποιεία). Θα ενημερωθείς.
@ Κική να πας. Αν και για εσένα θέλει μέρες, πίστεψέ με αξίζει.
Μιας που δεν έχετε πάει, να ψάξω να βρω και φωτογραφίες από το Νυμφαίο να βάλω.
...και καλά για αρκούδες στο Νυμφαίο...
πόσες φιάλες ξινόμαυρο έφερες;
Πες τα όλα τώρα!
Πάρα πολύ ωραία ανάρτηση Γιάννη!!! Εκπληκτικό μέρος! Ότι κι αν πεις για τις δραστηριότητες του συλλόγου είναι λίγο! Οι άνθρωποι εκεί είναι πραγματικά αξιέπαινοι για το έργο που προσφέρουν!
Οι αλυσίδες ηταν όντως συγκλονιστικό θέαμα! Ευτυχώς που πλέον δεν συναντούμε θεάματα τέτοια στους δρόμους με τις καημένες τις αρκούδες να περιφέρονται βασανισμένες προς δική μας διασκέδαση! Βέβαια θα μου πεις τώρα έχουμε άλλα...
Πολύ ωραίες φωτογραφίες!
Φιλιά πολλά!!!
@ Τζων Μπόη βουλωμένο το διαβάζεις ;)
οκ, το έγραψα. Για δουλειά πήγα και όχι για βόλτα, αλλά βρήκα το χρόνο να πάω και σε ένα οινοποιείο που θα μας απασχολήσει ευχάριστα τα επόμενα χρόνια. Περίμενε post.
@ Ειρήνη έχεις απόλυτο δίκιο. Άσε που αν γνωρίσεις τους ανθρώπους του Αρκτούρου από κοντά και δεις την ηρεμία στο πρόσωπό τους, χαλαρώνεις και εσύ…
Αν κλικάρεις την φωτογραφία με τις αλυσίδες φαίνονται και τα ονόματα της κάθε αρκούδας που φορούσε την αντίστοιχη αλυσίδα.
Μπορεί να μην υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα αρκούδες χορεύτριες, υπάρχουν όμως στις διπλανές Βαλκανικές χώρες και γίνεται προσπάθεια να συγκεντρωθούν και αυτές.
Post a Comment