Ψάχνοντας αφορμή για οινογευσία…

Κάποιοι έφεραν από τις διαποπές τους σπάνια τυριά της Νάξου και του Ταϋγέτου... κάποιοι άλλοι είχαν στην κάβα τους για χρόνια κρασιά που ασφυκτιούσαν στο μπουκάλι τους... ένα καινούργιο σπίτι στα βόρεια... μία ανδρική τετράδα ευαίσθητη σε τέτοιες προκλήσεις...

Ε, δεν ήθελε τίποτε άλλο για να οργανωθεί η βραδιά την Τρίτη!

Το μενού είχε σταλθεί με mail και φάνταζε εξαιρετικό.

Φτάνοντας, το ριζότο μπήκε στη φωτιά.

Για αρχή και για το καλωσόρισμα, ανοίξαμε ένα αφρώδες. Μία Ισπανική Cava. Την Reserva Real τουFreixenet.

Ξεκινήσαμε το δείπνο μας με μία κρύα σούπα με αγγούρι, γιαούρτι και δυόσμο. Η τελική πινελιά με το αρωματισμένο με βότανα ελαιόλαδο και τα σοταρισμένα κουκουνάρια, έδωσε ένα εξαιρετικό πιάτο τόσο γευστικά όσο και εμφανισιακά.

Στη συνέχεια σερβιρίστηκε το χυλωμένο ριζότο.

Υπήρχε και μία σαλάτα με ρόκα και μία σως που φαινόταν καλή, αλλά είπαμε κυρίως ανδροπαρέα και χωρίς όρεξη για βοσκή. Οι γυναίκες την τίμησαν πάντως.

Μέχρι εδώ πίναμε μία διλογία Sauvignon Blanc με μάχη Ιταλίας - Αυστραλίας.

PEPERO του 2008 από το Piemonte το Ιταλικό (ιδιαίτερα αρωματικό) και SHAW & SMITH (2008) το Αυστραλιανό, το οποίο επικράτησε της μάχης.

Από εδώ και πέρα άρχισε η κυρίως βραδιά. Και στα φαγητά, αλλά και στα κόκκινα που σφάχτηκαν!

Υπήρχε ένα εξαιρετικό χουνγκιάρ μπεγεντί (μοσχαράκι με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας) από συνταγή γνωστού Τούρκου Σεφ. (Λάτρης της πόλης ο Σταύρος, δεν ήταν δυνατό να μην έχει κάτι τέτοιο).

Υπήρχαν και ψητά στα κάρβουνα, τα οποία δυστυχώς δεν φωτογραφήθηκαν.Ένα πολύ νόστιμο λουκάνικο και εξαιρετικά ψημένες μπριζόλες. Τι μπριζόλες; Χοντρές μοσχαρίσιες! (Γιατί υπάρχουν και άλλλες;)

Είχαμε και τα τυριά της Νάξου και 3 διαφορετικές σφέλλες από τον Ταϋγετο, όπως και λαλάγγια.

Τι ανοίξαμε;

ΝΑΟΥΣΑΙΑ του Φουντή του 1996! 13 χρονών Ξινόμαυρο!!! Είχε μπει σε καράφα από την ώρα που φτάσαμε. (Καλά η συγκεκριμένη 4αδα δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε Ξινόμαυρο στο τραπέζι της). Εντυπώσεις; Εξαιρετικές. Στρογγυλεμένες οι τανίνες με τα χρόνια, έντονο το άρωμα της τομάτας.

Τι άλλο ανοίξαμε; QUINTA DO COTTO 2001 (DOURO)

ΜΙΚΡΟΚΛΙΜΑ Παπαϊωάννου (Αγιωργίτικο Νεμέα) του 2001!, του οποίου ο φελλός μας φόβισε όταν τον ανοίξαμε, αλλά τελικά μια χαρά ήταν.
Για επιδόρπιο είχαμε χειροποίητη Πάστα Φλώρα από τον Παναγιώτη, (μέχρι και η μαρμελάδα ήταν χειροποίητη), με παγωτό κακάο ή καϊμάκι από τον Βάρσο.
Εδώ ανοίχτηκε ένα γλυκό που αρέσει σε όλους μας. Το ΗΛΙΑΣΤΟ Σιάτιστας από το οινοποιείο 2 Φίλοι, για το οποίο κάποια στιγμή χρωστάω ένα post μιας και το είχα επισκεφτεί σε ένα από τα ταξίδια μου στα βόρεια. Από τότε είχε έρθει και το κρασί.

Ωραία η παρέα, εξαιρετικό το μενού και ακόμη καλύτερα τα κρασιά.

Αν το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν διαφορετικό, υπήρχε και μία εξαιρετική έκπληξη που θα άνοιγε, αλλά δεν...

Όταν ο Σταύρος και ο Παναγιώτης μου δώσουν τις συνταγές θα τις βάλω σε ξεχωριστά post.