Δοκιμή κρασιών του Νέου Κόσμου

Η καλή και ενημερωμένη κάβα "Λίθοινο" στη Σαρωνίδα, η οποία εκτός των άλλων είναι γνωστή για την πρωτότυπη και ιδιαίτερα πετυχημένη διοργάνωση των Οινομαραθώνιων Ελληνικών λευκών και ερυθρών κρασιών, αυτή τη φορά μας προσκαλεί σε μια ιδιαίτερη γευστική δοκιμή.

Αυτή την Κυριακή 8 Νοεμβρίου, από 12:00 έως 20:00, θα έχουμε την δυνατότητα να δοκιμάσουμε 14 ετικέτες από 7 οινοποιεία της Νέας Ζηλανδίας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη και ο πάντα φιλόξενος και με εξαιρετικές γνώσεις για το κρασί ιδιοκτήτης Γιάννης Βασιλειάδης θα μας λύσει κάθε απορία.

Ψάχνοντας αφορμή για οινογευσία…

Κάποιοι έφεραν από τις διαποπές τους σπάνια τυριά της Νάξου και του Ταϋγέτου... κάποιοι άλλοι είχαν στην κάβα τους για χρόνια κρασιά που ασφυκτιούσαν στο μπουκάλι τους... ένα καινούργιο σπίτι στα βόρεια... μία ανδρική τετράδα ευαίσθητη σε τέτοιες προκλήσεις...

Ε, δεν ήθελε τίποτε άλλο για να οργανωθεί η βραδιά την Τρίτη!

Το μενού είχε σταλθεί με mail και φάνταζε εξαιρετικό.

Φτάνοντας, το ριζότο μπήκε στη φωτιά.

Για αρχή και για το καλωσόρισμα, ανοίξαμε ένα αφρώδες. Μία Ισπανική Cava. Την Reserva Real τουFreixenet.

Ξεκινήσαμε το δείπνο μας με μία κρύα σούπα με αγγούρι, γιαούρτι και δυόσμο. Η τελική πινελιά με το αρωματισμένο με βότανα ελαιόλαδο και τα σοταρισμένα κουκουνάρια, έδωσε ένα εξαιρετικό πιάτο τόσο γευστικά όσο και εμφανισιακά.

Στη συνέχεια σερβιρίστηκε το χυλωμένο ριζότο.

Υπήρχε και μία σαλάτα με ρόκα και μία σως που φαινόταν καλή, αλλά είπαμε κυρίως ανδροπαρέα και χωρίς όρεξη για βοσκή. Οι γυναίκες την τίμησαν πάντως.

Μέχρι εδώ πίναμε μία διλογία Sauvignon Blanc με μάχη Ιταλίας - Αυστραλίας.

PEPERO του 2008 από το Piemonte το Ιταλικό (ιδιαίτερα αρωματικό) και SHAW & SMITH (2008) το Αυστραλιανό, το οποίο επικράτησε της μάχης.

Από εδώ και πέρα άρχισε η κυρίως βραδιά. Και στα φαγητά, αλλά και στα κόκκινα που σφάχτηκαν!

Υπήρχε ένα εξαιρετικό χουνγκιάρ μπεγεντί (μοσχαράκι με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας) από συνταγή γνωστού Τούρκου Σεφ. (Λάτρης της πόλης ο Σταύρος, δεν ήταν δυνατό να μην έχει κάτι τέτοιο).

Υπήρχαν και ψητά στα κάρβουνα, τα οποία δυστυχώς δεν φωτογραφήθηκαν.Ένα πολύ νόστιμο λουκάνικο και εξαιρετικά ψημένες μπριζόλες. Τι μπριζόλες; Χοντρές μοσχαρίσιες! (Γιατί υπάρχουν και άλλλες;)

Είχαμε και τα τυριά της Νάξου και 3 διαφορετικές σφέλλες από τον Ταϋγετο, όπως και λαλάγγια.

Τι ανοίξαμε;

ΝΑΟΥΣΑΙΑ του Φουντή του 1996! 13 χρονών Ξινόμαυρο!!! Είχε μπει σε καράφα από την ώρα που φτάσαμε. (Καλά η συγκεκριμένη 4αδα δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε Ξινόμαυρο στο τραπέζι της). Εντυπώσεις; Εξαιρετικές. Στρογγυλεμένες οι τανίνες με τα χρόνια, έντονο το άρωμα της τομάτας.

Τι άλλο ανοίξαμε; QUINTA DO COTTO 2001 (DOURO)

ΜΙΚΡΟΚΛΙΜΑ Παπαϊωάννου (Αγιωργίτικο Νεμέα) του 2001!, του οποίου ο φελλός μας φόβισε όταν τον ανοίξαμε, αλλά τελικά μια χαρά ήταν.
Για επιδόρπιο είχαμε χειροποίητη Πάστα Φλώρα από τον Παναγιώτη, (μέχρι και η μαρμελάδα ήταν χειροποίητη), με παγωτό κακάο ή καϊμάκι από τον Βάρσο.
Εδώ ανοίχτηκε ένα γλυκό που αρέσει σε όλους μας. Το ΗΛΙΑΣΤΟ Σιάτιστας από το οινοποιείο 2 Φίλοι, για το οποίο κάποια στιγμή χρωστάω ένα post μιας και το είχα επισκεφτεί σε ένα από τα ταξίδια μου στα βόρεια. Από τότε είχε έρθει και το κρασί.

Ωραία η παρέα, εξαιρετικό το μενού και ακόμη καλύτερα τα κρασιά.

Αν το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν διαφορετικό, υπήρχε και μία εξαιρετική έκπληξη που θα άνοιγε, αλλά δεν...

Όταν ο Σταύρος και ο Παναγιώτης μου δώσουν τις συνταγές θα τις βάλω σε ξεχωριστά post.

Όταν χαλαρώνεις τον Αύγουστο…

Ναι το γνωρίζω. Το παράτησα το blog τελευταία.

Αλλά είμαι δικαιολογημένος όταν το μυαλό είναι στα μέρη που βρέθηκα τον Αύγουστο.

Όπως στην Νάουσα,

Σε παραλίες της Κορώνης, όπως στην Αγια - Τριάδα,

στου Μεμί,

στου Ζάγκα,

στα Δελφίνια στη Μάνη,

Αλλά και στο ηλιβασίλεμα που είδα σε φιλικό σπίτι στη Μανη,

στο γραφικό λιμανάκι στον Άγιο Νικόλαο,

στην θέα του μπαλκονιού μου στην Κορώνη.

Έχω επιστρέψει, έχω μαζέψει πολλά θέματα, έχω τραβήξει ωραίες φωτογραφίες, σιγά - σιγά θα μπουν όλα.

Ελληνικός ή freddo; Ή μήπως Λουμίδης frio!!!

Πολλά πρωινά στο καφενείο του Βαρβουτσή στην Κορώνη, έχω προβληματιστεί τι καφέ να πάρω. Έναν παγωμένο espresso freddo σκέτο, όπως τον απολαμβάνω κάθε πρωί στο γραφείο,

ή έναν παραδοσιακό απολαυστικό και μυρωδάτο Ελληνικό Λουμίδη, φτιαγμένο στο μπρίκι από έμπειρο καφετζή που έχει ψήσει τόνους Ελληνικού καφέ; (Γιατί όταν βρίσκω παραδοσιακά καφενεία είναι μεγάλος ο πειρασμός της απόλαυσης ενός Ελληνικού).

Προχθές, σε ένα επαγγελματικό ραντεβού μου στα γραφεία διεύθυνσης της εταιρείας Λουμίδη,
ζήτησα έναν παγωμένο καφέ ότι έχουν, περιμένοντας να πιω espresso ή φραπέ. Με έκπληξη μου είπαν πως έχουν ότι θέλω, ακόμη και παγωμένο Ελληνικό. Τον Λουμίδη frio!

Μου εξήγησαν πως έχει γίνει και διαφήμιση την οποία και βρήκα εδώ.

Η παρασκευή του πανεύκολη. Φτιάχνεις έναν διπλό Ελληνικό, τον περνάς από το φίλτρο του Γαλλικού να κρατήσει το κατακάθι και τον ρίχνεις σε ποτήρι με παγάκια. Αν θες προσθέτεις γάλα ή ζάχαρη.

Εντυπώσεις; Ο πρώτος ήταν αραιός. Ο δεύτερος όμως μια χαρά. Και αρωματικός και παγωμένος. Κάποιος θα πει πως ο καφές είναι χαρμάνι, γεύση και οσμή και όχι καφετιά παγοκυβάκια. Δεν διαφωνώ, αλλά και ο παγωμένος espresso πως γίνεται;

Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά (ελπίζω σύντομα) που θα ξανακαθίσω Βαρβουτσή θα έχω και άλλη μία επιλογή.

Πάντως ότι καφέ και να παραγγγείλω εκεί, ένα είναι σίγουρο. Η συνέχεια θα είναι ένα διπλό ούζο με μεζέ πριν το μεσημεριανό φαγητό!

3 Ημέρες… 60 Οινοποιεία… 100 Λευκά Κρασιά!!!

Η Κάβα Λίθοινο του καλού φίλου Γιάννη Βασιλειάδη μας προσκαλεί από την Παρασκευή 19 έως την Κυριακή 21 Ιουνίου, για 7η φορά στον καλόγουστο χώρο της στη Σαρωνίδα, για τον Οινομαραθώνιο των Λευκών.
Την Παρασκευή από τις 6 το απόγευμα δοκιμάζουμε κρασιά από την Νότια Ελλάδα, το Σάββατο από τις 12 το μεσημέρι σειρά έχουν τα Νησιά και την Κυριακή πάλι από τις 12 θα δοκιμάσουμε λευκά από την Βόρεια Ελλάδα.
Μέχρι τι ώρα; Αυτό κάθε φορά είναι ένα ερώτημα. Έως αργά… Πολύ αργά… Άλλωστε κάθε χρόνο πάει και πιο αργά!
Ως συνήθως θα παραβρίσκονται αρκετοί Οινοποιοί και η κουβεντούλα μαζί τους είναι πάντα ευχάριστη.
Ο Γιάννης θα έχει φροντίσει όπως πάντα να υπάρχουν εξαιρετικά τυράκια, αλλαντικά κτλ για να βοηθάνε την δοκιμή αλλά αποκλειστικές μου πληροφορίες λένε πως φέτος θα έχει και εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα για δοκιμή! (Και Κορωναίικο!)
Η εποχή σηκώνει παραλιακή, ο Οινομαραθώνιος διαρκεί όλη μέρα, μπορεί άνετα να συνδυαστεί με μπανάκι πριν ή βολτούλα για μάσα μετά.

Φωτογραφίες του Νυμφαίου

Στα σχόλια του προηγούμενου post, με την επίσκεψή μου στον Αρκτούρο, υποσχέθηκα φωτογραφίες του Νυμφαίου από προηγούμενη επίσκεψή μου.
Ανεβαίνοντας από τον Αετό προς Νυμφαίο, θαυμάζεις την θέα και τις λίμνες Χειμαδίτιδα και Ζάζαρη. Λίγο πιο πέρα προς Αμύνταιο, (δεν φαίνονται) είναι και οι λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδα.

Η παλιότερη βλάχικη ονομασία του ήταν Νιβεάστα. Υπάρχουν τρεις εκδοχές για την προέλευση Νιβεάστα. «Αθέατη» (ni vista) πιθανώς διότι βρισκόταν σε σημείο όπου δεν γινόταν εύκολα ορατό, «χιονάτη» ή «όπου μένει το χιόνι» (nives sta) λόγω των χαρακτηριστικών χιονοπτώσεών του και «νύφη» λόγω της ομορφιάς του. Μάλλον και τα τρία είναι σωστά!
Αργότερα ονομάστηκε Νέβεσκα (Αρβανίτικα). Νυμφαίο ονομάστηκε το 1928.

Τον 17ο αιώνα ήταν το κέντρο αργυροχρυσοχοΐας όλης της Μακεδονίας και συγκέντρωσε πολλά πλούτη.
Το χωριό ερήμωσε όπως πολλά ορεινά χωρία στην Ελλάδα. Την αναγέννηση του την χρωστάει κυρίως σε δύο άντρες. Στον Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ξαναγύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ξανάφτιαξε το παλιό οικογενειακό σπίτι και έστησε δύο ξενώνες και στον Νικόλαο Μέρτζο, πρόεδρο του Νυμφαίου, γνωστό δημοσιογράφο και συγγραφέα.

Η επιβλητική Νίκειος Σχολή, την οποία δώρισε στο Νυμφαίο το 1928 ο μεγάλος καπνέμπορος Ζαν Νίκου.

Στο Νυμφαίο μαγεύομαι κάθε φορά. Έχοντας πάει σε πολλά παραδοσιακά χωρία σε όλη την Ελλάδα το Νυμφαίο μου θυμίζει χωριό της κεντρικής Ευρώπης παρά Ελληνικό.

Μία μέρα στο Νυμφαίο και στον Αρκτούρο

Πριν λίγο καιρό, σε ένα από τα ταξίδια μου στην Δυτική Μακεδονία, με βρήκαν οι Άνθρωποι του Αρκτούρου και μου ζήτησαν μια προσφορά για να τους βοηθήσουμε να πιστοποιηθούν. Αποφασίσαμε να το κάνουμε δωρεάν στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Ακόμη θυμάμαι την έκπληξη όλων μας στα γραφεία της εταιρείας μας, όταν μας έστειλαν μερικά καλόγουστα δωράκια με το λογότυπο του Αρκτούρου αλλά και απόφασή τους, με την οποία η εταιρεία μας υιοθέτησε για έναν χρόνο μία αρκούδα! Μας σκλάβωσαν πραγματικά.
Το έργο έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ήταν η δική μου σειρά να πάω στο χωρίο Αετός όπου βρίσκεται το στρατηγείο του Αρκτούρου.
Ο Αντώνης με πήρε το πρωί από το ξενοδοχείο και στο δρόμο έριξε την πρόταση: Πάμε και στο Νυμφαίο να δεις τις αρκούδες και το περίπτερό μας εκεί; Φυσικά δέχτηκα με χαρά.
Στο Νυμφαίο είχα ξαναπάει αλλά επειδή ήταν χειμώνας δεν είχα δει τις αρκούδες που τότε ήταν σε χειμερία νάρκη.
Η ομίχλη ήταν εμφανής όσο ανεβαίναμε…

Το μονοπάτι προς το περίπτερο εκπληκτικό!
Τα παιδιά εκεί πολύ φιλόξενα.
Μου έδειξαν ακόμη και πως παρακολουθούν με κάμερες το καταφύγιο.

Πήγαμε και στο χώρο των 50 στρεμμάτων που είναι οι αρκούδες.

Πέτυχα μάλιστα και κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Μία αρκούδα ελεύθερη, από αυτές που ζουν δίπλα στο βουνό, είχε σπάσει την νύχτα την ξύλινη περίφραξη, γιατί προφανώς είχε μυριστεί τα μήλα που είναι η τροφή των μέσα.

Ήμουν τυχερός, μιας και είχαν βγει για την πρωινή τους βόλτα.

Στη συνεχεια επιστρέψαμε στον Αετό.

Στην επόμενη φωτο φαίνονται οι αλυσίδες με τις οποίες κρατούσαν αιχμάλωτες τις αρκούδες. Παθαίνεις σοκ όταν τις δεις…

Δίπλα υπάρχει και το εκτροφείο του Ελληνικού ποιμενικού σκύλου, άλλη μία δραστηριότητα του Αρκτούρου, όπως και αυτή της προστασίας του Λύκου που είναι δίπλα.

Που να ήξερε ο Αντώνης πόσο με χαλάρωσε εκείνη την ημέρα… αλλά και αυτές οι εικόνες μαζί με την εκπληκτική φιλοξενία τους ξεπλήρωσε το έργο μας με το παραπάνω.
Πριν πάρω τον δρόμο της επιστροφής, ψώνισα και τα δώρα μου από το περίπτερό τους τα οποία ενθουσίασαν τους παραλήπτες τους!